شعر سپید و نیمایی (شعر امروز)

علی عربی رمائیل

حالا دیگر نه درختان خشک سپیدار شما را بخاطر می آورند نه رودخانه ای که از پیچ و خم های دره سرازیر است. در… ادامه نوشته »

فنجان را برعکس می کنم صدای پاهای یک اسب می آید مردی میان میدان زمین می افتد چشمی از گوشه ی فنجان نگاه می کند… ادامه نوشته »

در پشتِ پنجره هاىِ اين خانه آتش است و به من نزديك مى شود… دورى … و آنچه به چشمِ تو مى رسد شايد كه… ادامه نوشته »

می خواهم نفت را برگردانم به فسیل فسیل را به ماهی سیب را به درخت کلمه را به کلام، آتش را به طور هوای بهشت… ادامه نوشته »

گاهی نقابِ طوفان دارد و به باران رو نمی دهد بادی که قطره قطره ها را – پیش از بلعیدن خاک – در هوای شهر… ادامه نوشته »

تند برود اگر ‏‎آرایشِ گام هایش به هم می ریزد ‏‎و اخم می کند به پاشنه ی کفشی که ‏‎تازه آن را خریده است ‏‎تعلیل… ادامه نوشته »

دوست داشتنت پرنده بود از شاخه ای به شاخه ای نشست از اندوهی به اندوهی و رد سنگ از سایه پروازش پیدا واژه ، قفس… ادامه نوشته »

از پله ها پایین می روم حتی پایین تر گلوله ای در من می لغزد و از من پایین می رود بعد، باران می بارد… ادامه نوشته »

مابین قبایل انسان ها فاصله بسیار کم است نیزه ها را که از میان برداریم فاصله هیچ می شود #سینابهمنش گنجشک که نیستم… ادامه نوشته »

کمی فکر لازم بود کمی گریه و چند قاشق تنهایی که می‌توانست مزه‌ی این بشقاب را عوض کند مثل طعم دلشوره یا شیرین زبانی‌های او… ادامه نوشته »