شعر سپید و نیمایی (شعر امروز)

در انزوای من،مردی است خستهکه چشمهایشبلندترین صدا رادر دهان نیمه باز پنجره میریزد مردی که با صدای بلند،شعر مینویسد و من شعرهایش را می بلعم… ادامه نوشته »

شنبه یک شنبه تقویم جیبی ام را باز می کنم من دیوانه ام و دلتنگی هایم را جمعه ها غروب جمع می کنم راه می… ادامه نوشته »

. درخت که روی پاشنه اش چرخید گنجشک زمین گیر و پنجره رویاهایش را از برف های کوچه پس گرفت تو که روی پاشنه ات… ادامه نوشته »

تو می خوابی که خواب مرا ببینی من از هجوم کابوس هايي که بوی رفتن ات را می دهند خوابم نمی برد کنارم می نشینی… ادامه نوشته »

آنها که می‌گویند دوستت دارم چاقوهای تیزتری در مشت پنهان دارند آنها که نمی‌گویند وگهگاه باریکه‌ی شعری لا به لای چند جفت جوراب پشمی پرتاب… ادامه نوشته »

نخ به نخ روشن‌ام می‌کند که دست از پا خطا نکنم و فال قهوه را به‌موقع بسپارم دست نامه‌بر شاید همان کوچه‌ای که بی‌نام مانده… ادامه نوشته »

و شاید عشق همان نو رسته دانه ایستکه با هر بهاراز زیر چنگال های خاک خفته ، سر برون می آورد به اشتیاق…. شاید در… ادامه نوشته »