شعر سپید و نیمایی (شعر امروز)

روزی که جهان چیز تازه ای برایت نداشته باشد دلت برای مادرت تنگ می شود کفش هایت را در می آوری ساعتت را کنار می… ادامه نوشته »

از کجای من شروع میشود روسپی گری خاطره ها از دهانم ؟ که با ماتیک سرخ ممنوع شده است یا پاهای لال؟ که دامنشان را… ادامه نوشته »

به قلبی که نیست فکر کن! به سری که همچنان بالای سرم ایستاده ! دست روی صورتم می کشی که چه ؟ هزار زخم چگونه… ادامه نوشته »

نمرودی هستم که از پله ها بالا میروم پنجه می چسبانم به لکه ی ابری سیاه و می کشم به چهره ی ماه و پایین… ادامه نوشته »

از میمِ کلمه برخاسته‌ام می‌توانی مرا حمایل بخوانی یا سورنا بعد هم بعید نیست که اسم من عوضِ اسم من باشد یکی از مِن‌ْبعدهای من… ادامه نوشته »

از حدود پریدن دور افتادیم و فاصله آنقدر بود که صدای مرزها در بیاید با گلوله چه داشتیم برای سرودن جز بدنهای سوراخ سوراخ سربازان… ادامه نوشته »