…
ساکت رو ساکـت جمع کن، رد شـو
چیــزی نگــــو! ســردرد می گیـــرم
از زندگیـــم بــــاید بـــری بیــــرون
بیرون نـــری، اونوقـت من مـی رم
چــن ســال دیگــه تــازه می‌فهمـی
امــــــروز چیـــــو داری می‌بـــــازی
تــو پادشـــاه قلــــب مـــن بــــودی
حـــالا ولــــی شکـــل یـــه سربازی
مــن اونــی‌ام کــه تـوو تمـوم عمــر
عشقــش رو مثــل بــت پرستـــیده
امّــا خــدای خونــه اشو یـک شــب
در حــال سجــده بــه کســـی دیده
رفتــی بــــه بیراهـــه، بــــرای مـــن
راهی به غیر از این جدایی نیسـت
اونــی کــه یــک شـب بندگی کـرده
دیگـــه ســــزاوار خـــدایی نیســت
از گـــریه بیـــزارم تمومـــش کـــن
می‌خوای واسه هر دومون سخ(ت) شه؟
می گــی ببخشـــم؟! بســه دیـوونه
بنـده مگـــه خـــدارو می‌بخشــــه؟
مــن اینــــو فهمیـــدم کـه توو دنیـا
قـــــد لیاقـتـــت بهـــــــت مــــی‌دن
واســــه خـــــدا بـودن کمــــی امّـــا
بـــه بنده‌بــــودن عادتـــت مـــی‌دن